Εικόνες μνήμης - 28 Οκτωβρίου 1940

Μας αφορά κι εμάς

Μάθετε στα παιδιά σας να είναι αισιόδοξα

Η θετική στάση ζωής αποτελεί ισχυρό αντίδοτο για το στρες

Η αισιοδοξία είναι μια στάση ζωής που όχι μόνο προκαλεί θετικά συναισθήματα αλλά έχει και άμεση συσχέτιση με την καλή υγεία. Πολλές έρευνες υποστηρίζουν τα θετικά αποτελέσματα της αισιοδοξίας στην ανθρώπινη ζωή.

Έρευνα που είχε διεξαχθεί στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι το 2001, υπέδειξε ότι η θετική στάση ζωής κατά τη νεαρή ηλικία, προάγει τη μακροζωία. Επιπλέον, το πρακτορείο Reuters μας ενημερώνει ότι οι έφηβοι που ακλουθούν μια πιο αισιόδοξη στάση ζωής όσων αφορά τον εαυτό τους και τον κόσμο, έχουν σημαντικά λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν συμπτώματα κατάθλιψης.

Μια ακόμα έρευνα στο πανεπιστήμιο του Κορνέλ, μας ενημερώνει ότι η θετική στάση ζωής και η αισιοδοξία αποτελούν ισχυρό αντίδοτο για το στρες, τον πόνο και την ασθένεια καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Η εξάλειψη του στρες είναι πολύ σημαντική ,καθώς το στρες έχει συνδεθεί με την ανάπτυξη επικίνδυνων συμπεριφορών στην εφηβεία όπως υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και αντικοινωνική συμπεριφορά.

Τι είναι όμως αυτό που βοηθάει τα παιδιά να υιοθετήσουν μια πιο αισιόδοξη στάση ζωής; Όπως μας ενημερώνουν οι επιστήμονες, ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι οι γονείς και η δική τους προδιάθεση. Η αισιοδοξία είναι μια ικανότητα που πλάθετε κατά την παιδική ηλικία, και καθώς τα παιδιά είναι μικρά σφουγγαράκια που απορροφούν ότι βλέπουν από το περιβάλλον τους. Η αισιόδοξη στάση των γονέων προς τη ζωή και τα γεγονότα είναι κάτι που τα παιδιά αντιγράφουν.

Μικρές συμβουλές για να μάθουμε τα παιδιά μας να είναι αισιόδοξα
Ακούστε τα παιδιά σας: Να ακούτε τα παιδιά σας όχι μόνο με τα αυτιά αλλά και με το μυαλό σας. Να θυμάστε ότι τα μικρά παιδιά δεν έχουν αναπτύξει ακόμα πλήρως το λεξιλόγιο τους και την έκφραση τους. Όταν, λοιπόν, το παιδί σας, σας λέει «μισώ τα μαθηματικά» στην πραγματικότητα πιθανότατα να σας λέει «Δε τα καταλαβαίνω, πως μπορώ να τα μάθω καλύτερα;». Είναι ευθύνη του γονέα να καταλάβει τι θέλει να πει το παιδί και να το μάθει να εκφράζετε και να καταλαβαίνει ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει μια θετική λύση.

Μη βάζετε ταμπέλες: Τα παιδιά τείνουν να ικανοποιούν ή να μην ικανοποιούν τις προσδοκίες των γονέων τους. Είναι θεμιτό να το σκεφτείτε καλά πριν πείτε «η Μαρία μας είναι πολύ ντροπαλή», καθώς αυτή η φράση θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα για τη διαμόρφωση της ταυτότητας της. Οι αρνητικές ταμπέλες που βάζουμε στα παιδιά μας μπορεί να είναι βλαβερές για την άποψη που σχηματίζουν για τον εαυτό τους και έμμεσα ενδυναμώνουμε τη συμπεριφορά που δε μας αρέσει.

Αναδιατυπώστε: Οι έφηβοι έχουν την ανάγκη να τους παίρνουν στα σοβαρά και για να μπορέσουμε να έχουμε μια καλή επικοινωνία μαζί τους πρέπει να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα τους. Για παράδειγμα αν το έφηβο παιδί σας, σας λέει «μισώ το σχολείο», δεν είναι πραγματικό να απαντήσετε ότι όλα θα πάνε καλά. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να το βοηθήστε να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που δεν του αρέσει και να το βοηθήσετε να φέρει μόνο του παραδείγματα των θετικών στοιχείων της σχολικής ζωής (ίσως κάποιοι φίλοι ή κάποια μαθήματα που του αρέσουν).

Ψάξτε για τη θετική πλευρά: Είναι υψίστης σημασίας να δείξουμε στα παιδιά ότι το κάθε τη έχει και αρνητική αλλά και θετική πλευρά και να τα ενθαρρύνουμε να ψάχνουν για το θετικό αντίκτυπο της κάθε κατάστασης. Για παράδειγμα ένα παιδί που δεχόταν βία στο σχολείο είπε στη μαμά του «ο κόσμος είναι ένα απαίσιο μέρος», η απάντηση της μαμάς, η οποία είναι και η σωστή, ήταν «Ναι, υπάρχουν άσχημα πράγματα, αλλά πρέπει πάντα να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και για τα όμορφα πράγματα που υπάρχουν και να ξέρεις ότι συμβαίνουν καθημερινά!»
Όπως μας ενημερώνει η διευθύντρια του παιδιατρικού νοσοκομείου του Σηάτλ, Leslie Walker «η αισιοδοξία και η ελπίδα είναι δύο πολύ κοντινές έννοιες και είναι κάτι που ενώ θα έπρεπε, εμείς οι γονείς δεν αφιερώνουμε χρόνο για να εξετάσουμε. Αυτά όμως, είναι τα βασικά στοιχεία που κάνουν το παιδί να ξυπνάει κάθε πρωί και να συνεχίζει την προσπάθεια». Και θα ήθελα να προσθέσω αυτά τα στοιχεία κάνουν κι εμάς τους ίδιους να ξυπνάμε κάθε πρωί και να συνεχίζουμε την προσπάθεια! Υιοθετήστε, λοιπόν, μια πολύ θετική στάση ζωής γιατί όχι μόνο η δική σας ζωή θα γίνει πιο όμορφη, αλλά και γιατί με αυτόν τον ευχάριστο τρόπο θα προφυλάξετε το παιδί σας από πολλούς κινδύνους.

Της Αμαλίας Λουίζου, ΜΑ, Ψυχοθεραπεύτρια-Οικογενειακή Σύμβουλος

Πηγή: kepeo.com

Χθες πήραν τα πρώτα βιβλία στο σχολείο

Βαριά ήταν η τσάντα των μαθητών του σχολείου μας, χθες Τετάρτη12/10/2011, από τα βιβλία που πήραν। Τα οκτώ πρώτα βιβλία για τουςμαθητές της πρώτης τάξης ήταν στο σχολείο και τους παραδόθηκαν.
Όχι πως απαλλάσσει της ευθύνης του το υπουργείο Παιδεία που ώφειλε να τα έχει εκεί με το άνοιγμα των σχολείων, το Σεπτέμβρη, στο πρώτοκουδούνι, αλλά κάτι είναι κι αυτό.
Τουλάχιστον δε φτάσαμε στα Χριστούγεννα όπως φοβόμασταν πολλοί γονείς,οι οποίοι, παρά τις οικονομικές δυσκολίες φροντίσαμε να γράψουμε ταπαιδιά μας στο φροντιστήριο.
Δυστυχώς αυτή την Παιδεία έχουμε. Και γι' αυτό οι μόνοι που δεν φταίνεείναι οι δάσκαλοί μας.

«Πιλοτικά» προγράμματα διάλυσης της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης

Αθήνα 10/10/2011

Μια εκπαιδευτική πολιτική που αποσυγκροτεί και διαλύει το δημόσιο σχολείο (σ’ όλες τις βαθμίδες του από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό ως το Πανεπιστήμιο), κατ εικόνα και ομοίωση μιας γενικής πολιτικής που διαλύει την κοινωνία και τη μετατρέπει σε ζούγκλα ανέχειας και ανεργίας, είναι από τον ορισμό και τους σκοπούς της αντικοινωνική, οπισθοδρομική και συνεπώς απολύτως αντίθετη προς την ουσία της Επιστήμης, της Τέχνης και του Πολιτισμού γενικά.

Τέτοια ακριβώς είναι η ασκούμενη γενική κυβερνητική πολιτική των Μνημονίων και η αντιστοίχησή της στο σχολείο είναι η ασκούμενη (αντι)εκπαιδευτική πολιτική του ΥΠΕΠΘ.

Τα ξεκάθαρα δείγματα της πολιτικής αυτής εναντίον του Πολιτισμού, της Τέχνης και των εργατών της στο σχολείο, τα βιώνουμε ήδη.

Μεθοδεύοντας τον πλήρη εξοβελισμό της Τέχνης από το Λύκειο, η πολιτική του ΥΠΕΠΘ προετοιμάζει τώρα τα επόμενα και παρεπόμενα βήματα, γενικής υποβάθμισης και διάλυσης και αυτών των ήδη περιορισμένων λειτουργιών της, στο δημόσιο σχολείο, στο Γυμνάσιο κ.ο.κ.

Κάθε διαλυτικό βήμα συνοδεύεται από απύθμενη υπέρ Πολιτισμού λογοκοπία. Αυτή προσφέρεται τώρα συσκευασμένη σε προγράμματα «εμπειρογνωμόνων» που «επιλέχτηκαν» για να δώσουν με το αζημίωτο ασφαλώς τα φώτα τους, σ’ ένα απολύτως αντιεπιστημονικά προσδιορισμένο «πεδίο», που οι εντολείς τους το ονομάζουν παραπλανητικά «επιστημονικό πεδίο Τέχνες-Πολιτισμός».

Ένα «πεδίο» φαντασιακής υπόστασης ασύμβατο και ξένο προς το πραγματικό πεδίο του υπαρκτού σχολείου, αλλά εντελώς συμβατό και σίγουρο βήμα για το σχολείο της ασυναρτησίας, της αποσύνθεσης και της διάλυσης που προετοιμάζει το ΥΠΕΠΘ. Το οποίο έχει προαναγγείλει ότι «από του χρόνου» θα συμπεριλάβει στον ατέρμονα κατάλογο των χιλιάδων υπό απόλυση και «εργασιακή εφεδρεία» και τους εκπαιδευτικούς, προσθέτοντας όσες χιλιάδες ακόμα απαιτήσει και παραγγείλει για κατανάλωση η Τρόικα.

Περί αυτού πρόκειται. Αν και οι «εμπειρογνώμονες» δεν αμφιβάλλουμε ότι ξέρουν τα πολλά κι ο νους τους κατεβάζει, τα «προγράμματά» τους σίγουρα δεν ξέρουν ούτε που πατούν ούτε που βρίσκονται όταν ορίζουν με τον τρόπο που ορίζουν τα περί «πεδίου Τέχνες-Πολιτισμός» (ή μήπως τα όρισαν έτσι ακριβώς επειδή γνωρίζουν;)

Τα «πιλοτικά προγράμματα» που ανακοίνωσαν με θεωρητικά πασαλείμματα, προσπαθούν να καλύψουν την επιδίωξη του ΥΠΕΠΘ να πολτοποιήσει και αφανίσει από το σχολείο την καλλιτεχνική διδασκαλία.

Η πρόταση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για το «Νέο Σχολείο» αναφέρει συγκεκριμένα:

Πρόγραμμα Σπουδών για το "Νέο Σχολείο" πεδίο: Πολιτισμός -

Δραστηριότητες Τέχνης για την Υποχρεωτική Εκπαίδευση

«Τα προτεινόμενα Προγράμματα Σπουδών στηρίζονται σε σειρά δραστηριοτήτων Αισθητικής Παιδείας, με αρκετούς βαθμούς ελευθερίας και δυνατότητες παραλλαγών, που μπορούν να πραγματοποιηθούν από τους αρμόδιους εκπαιδευτικούς ειδικότητας αλλά -όπου αυτό δεν είναι δυνατόν- και από ενδιαφερόμενους εκπαιδευτικούς κάθε ειδικότητας, χωρίς να απαιτούνται εξειδικευμένες γνώσεις.

ΠΡΟΤΑΣΗ Β΄

για τα μαθήματα Αισθητικής Αγωγής στην Υποχρεωτική Εκπαίδευση (ως ζώνης Αισθητικής Αγωγής στο Δημοτικό και ως ζώνης τεχνών με κατ' επιλογή μαθήματα στο Γυμνάσιο)

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ και ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Στο διαθέσιμο 1 δίωρο την εβδομάδα σε όλες τις τάξεις της α' /θμιας, πραγματοποιούνται δραστηριότητες από όλους τους χώρους καλλιτεχνικής έκφρασης (Μουσική, Εικαστικά, Θέατρο, Οπτικοακουστική Έκφραση και Χορός-Κίνηση). Την ευθύνη του δίωρου έχει ο εκπαιδευτικός ειδικότητας (όπου υπάρχει) συνεπικουρούμενος από τον δάσκαλο. Ενθαρρύνονται θεσμικά οι συνδιδασκαλίες.

Αντίστοιχα στο Γυμνάσιο, στο διαθέσιμο 1 δίωρο την εβδομάδα σε όλες τις τάξεις, προσφέρονται

"εξάμηνα", αυτοτελή μαθήματα Τέχνης από όλους τους χώρους καλλιτεχνικής έκφρασης.

Την ευθύνη του κάθε αντικειμένου έχει ο αντίστοιχος εκπαιδευτικός ειδικότητας (όπου δεν υπάρχει, αναλαμβάνει ενδιαφερόμενος εκπαιδευτικός ανεξαρτήτως ειδικότητας).»

Είμαστε υποχρεωμένοι να σχολιάσουμε το εξής:

Γιατί στο λεγόμενο «επιστημονικό πεδίο Τέχνες-Πολιτισμός» δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κάποιος «εμπειρογνώμονας» εικαστικός; Πως γίνεται να υπάρχει πληθωρισμός ειδημόνων άλλων αντικειμένων σχετικών με την Τέχνη, αλλά να απουσιάζει το κατ’ εξοχήν μάθημα, που είναι μάθημα οδηγός για όλη την πορεία της Τέχνης, που σηματοδοτεί και ταυτίζεται πριν από κάθε άλλο με την Ιστορία της Τέχνης, που αφορά και συνδέεται άμεσα και πρακτικά με μεγάλο πλήθος επιστημονικών και καλλιτεχνικών αντικειμένων ΑΕΙ και ΤΕΙ, που είναι το μάθημα που οι διδάσκοντες είναι οι ίδιοι καλλιτέχνες και οι μόνοι που προέρχονται από οργανωμένες 5ετείς σπουδές Ανώτατων Σχολών;

Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε και με κανένα και δεν θα αντιπαραθέσουμε τους καλλιτέχνες των Ανώτατων Σχολών Καλών Τεχνών σε οποιουσδήποτε άλλους κλάδους και σχολές ποικίλων καλλιτεχνικών σπουδών ή θεωρητικούς. Αλλά είναι ακριβώς η ψευδώνυμη πολιτιστική πολιτική του ΥΠΕΠΘ που θέλει να υψώσει αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους κλάδους, να καλλιεργήσει ψευδαισθήσεις και να πουλήσει αυταπάτες στους ανθρώπους και στους φορείς, ακόμα να χρησιμοποιήσει ορισμένους εναντίον άλλων, τροφοδοτώντας το συντεχνιασμό σε βάρος των Εικαστικών Καλλιτεχνών, οδηγώντας τους πάντες να μετεωρίζονται στην ανασφάλεια, οδηγώντας στην εκτόπιση της Τέχνης από το σχολείο.

Πρόκειται για αντεργατική, αντιπολιτιστική, αντικαλλιτεχνική επιδίωξη και πρακτική, αυτό πιστοποιούν τα γεγονότα, έτσι την εκλαμβάνουμε και σαν τέτοια απερίφραστα την καταγγέλλουμε.

Ξέρουμε βέβαια πως το αυτί των κατεδαφιστών του δημόσιου σχολείου δεν ιδρώνει με καταγγελίες, θεωρούν τους εικαστικούς αδύναμους και ανίσχυρους να εμποδίσουν τις μεθοδεύσεις τους, αλλά η διαμαρτυρία που θεμελιώνεται στα γεγονότα και έχει αυθεντικό κίνητρο την υπεράσπιση της Τέχνης και των αξιών της στο σχολείο, έχει μεγαλύτερη ισχύ απ’ όση οι ιθύνοντες της εκπαίδευσης προεξοφλούν.

Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να το διαπιστώσουν σύντομα.

Για το Δ.Σ. της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

Η Γραμματέας Η Πρόεδρος

Ν। Παληοκώστα Ζ Χατζή

Ο Συνήγορος του Παιδιού για τις μαθητικές κοινότητες

Με αφορμή τις φετινές εκλογές για τα νέα μαθητικά συμβούλια στα σχολεία, ο Συνήγορος του Παιδιού τονίζει ότι:

• ο θεσμός των μαθητικών κοινοτήτων, εφόσον αξιοποιηθεί σωστά, είναι πολύ σημαντικός: μέσα από αυτές οι μαθητές συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων για θέματα που τους αφορούν και εκπαιδεύονται στον τρόπο συμμετοχής στις δημοκρατικές διαδικασίες

• από τις συζητήσεις του με μαθητές και εκπαιδευτικούς, ο Συνήγορος έχει διαπιστώσει ότι ο θεσμός των μαθητικών κοινοτήτων έχει απαξιωθεί στη συνείδηση των περισσότερων. Με αφορμή σχετική υπόθεση, τον Μάιο του 2008 ο Συνήγορος πρότεινε στο Υπουργείο Παιδείας να φροντίσει ώστε οι μαθητικές εκλογές να διεξάγονται μέσα στο χρονικό πλαίσιο που προβλέπεται από το νόμο και να υπενθυμίσει στους εκπαιδευτικούς να κάνουν πριν τις εκλογές αναλυτική ενημέρωση στους μαθητές και συζητήσεις για την καλύτερη αξιοποίηση του θεσμού.
• σύμφωνα με τον «Κανονισμό λειτουργίας μαθητικών κοινοτήτων», οι εκπαιδευτικοί είναι υπεύθυνοι για να αναρτηθεί ο κανονισμός σε κεντρικό σημείο του σχολείου και για να ενημερώσουν αναλυτικά τους μαθητές για το περιεχόμενό του.
  

"Κανονισμός λειτουργίας μαθητικών κοινοτήτων" (ΥΑ 23/1986/β-619)
Συμμετοχή των μαθητών στη σχολική ζωή, άρθρο 45, Ν. 1566/85
Ανοιχτή επιστολή σε μαθητές και μαθήτριες (Νοέμβρης 2006)