"ΑΝ" Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

 Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου,
όταν οι άλλοι χάνουν την δική τους
και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη
και την αιτία της αδυναμίας τους·
 

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου,
όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα
και δεν σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους·
 

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις
χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,
ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα
να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος
να μην αφήνεις το μίσος να σε καταλάβει·
κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός
μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια·
 

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανός δίχως να
γίνεσαι σκλάβος των ονείρων·
 

Αν μπορείς να σκέφτεσαι,αλλά όχι
για χάρη της ίδιας σου της σκέψης·
 

Αν να δέχεσαι μπορείς θρίαμβο και όλεθρο,
το ίδιο και να αντιμετωπίζεις παρόμοια
και τα δύο.
 

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις ακούγοντας
την αλήθεια που σύ είπες, να επαναλαμβάνεται
αλλοιωμένη απο πονηρούς που επιδιώκουν έτσι
να παγιδέψουν αφελείς ή να παρατηρείς αυτά
που συ τους έδωσες ζωή, σπασμένα να κείτονται
και παραπεταμένα και να τα φτιάχνεις εξαρχής
με εργαλεία φθαρμένα.
 

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα να τα
παίζεις κορώνα γράμματα με μιάς,
να χάνεις κι απ'την αρχή να ξεκινάς χωρίς να
μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν·
 

Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς
να σε υπηρετούν ακόμη κι όταν έχουν καταρρεύσει
και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου
τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λέει
«Βαστάτε!».
 

Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες κι όμως να κρατάς
την αρετή σου ή να περπατάς με κυβερνήτες
κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου·
 

Αν ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν μα ούτε
και οι κοντινότεροι φίλοι·
 

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα
και κανείς πιο πολύ από τους άλλους·
 

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου με εικοσιτέσσερις
ώρες άξιας ζωής, τότε δική σου θα
είναι όλη η Γη με όλα τα αγαθά της κι ακόμη:
αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.