Διαχρονικά, αλλά πανηγυρικά, ακόμα και μετά από τις αποτυχίες εκείνες που όλους τους Έλληνες, πολλές φορές μας πικραίνουν, αλλά που κατά βάθος γνωρίζουμε άπαντες, ότι για μια χώρα με το χαμηλού επιπέδου πρωτάθλημά της, είναι απολύτως φυσιολογικές.
Αντίθετα, απολύτως… απρόσμενες είναι οι τεράστιες επιτυχίες, με πρώτη και καλύτερη την αξέχαστη κατάκτηση του Euro 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας και φυσικά τις διαδοχικές προκρίσεις από εκείνη την περίοδο και μέχρι σήμερα σε όλες τις τελικές φάσεις του Μουντιάλ και του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, με μόνη εξαίρεση το 2006, όταν και απουσιάσαμε από τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας.
Ας μην γελιόμαστε μεταξύ μας… Μια σταλιά… χώρα στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη, έχει πετύχει τόσα πολλά που μόνο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε απέναντι στους κατά καιρούς πρωταγωνιστές… Και η ευχή όλων των Ελλήνων, από σήμερα που το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ρίχνεται στη μάχη ενός ακόμη Παγκοσμίου Κυπέλλου (τρίτου συνολικά και δεύτερου στη σειρά) είναι ακριβώς η ίδια… Να ζήσουμε ξανά το όνειρο, να το χαρούμε όλοι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος και να το αντιμετωπίσουμε ως μια ύψιστη εθνική στιγμή, σε καθαρά αθλητικά πλαίσια, χωρίς κανένα απολύτως άγχος για το αποτέλεσμα και δίχως να λογίζει κανείς το κόστος μιας πιθανής, νέας για τα δεδομένα Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, αποτυχίας.
Στα γήπεδα της Βραζιλίας, ο Φερνάντο Σάντος, ο Γιώργος Καραγκούνης και τα υπόλοιπα παιδιά που απαρτίζουν σήμερα το εθνικό μας συγκρότημα, γνωρίζουν πως δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Και αυτό είναι το μεγάλο ατού αυτής της εθνικής ομάδας, αλλά και της Ελλάδας που ξέρει να αντιστέκεται όταν λειτουργεί ομαδικά, όταν ενώνεται και ως μια γροθιά δύναται να αντιμετωπίσει κάθε αντίπαλο. Της Ελλάδας που τόσο πολύ έχει πληγωθεί από όσα τραγικά συμβαίνουν στον τόπο μας…
Σήμερα, σε καθαρά αθλητικό επίπεδο και κόντρα στην Κολομβία, στην πρεμιέρα της παρουσίας μας στα γήπεδα της Βραζιλίας, οι Έλληνες σε κάθε γωνιά του πλανήτη θα αισθανθούν για μια ακόμη φορά περήφανοι. Και θα τραγουδήσουμε όλοι μαζί τον εθνικό μας ύμνο για να ακουστεί στα πέρατα της γης… Και αμέσως μετά το σύνθημα που έγινε λατρεία, σήμα κατατεθέν της κορυφαίας επιτυχίας, όπως τη βιώσαμε το 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας.
«Ελλάς Ολέ – Ολέ… Δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ…»! Καλή επιτυχία Ελλάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου