Τι κάναμε εμείς στο σχολείο μας;

Ωραίες όλες αυτές οι εκδηλώσεις και το νέο αεράκι που αρχίζει να πνέει πάνω από το σχολείο μας! Έχω όμως μια απορία ή αν θέλετε ένα παράπονο από τη διοίκηση και τους καθηγητές μας. Την Τετάρτη 6/3 ήταν η μέρα ενάντια στη βία και στα σχολεία ιδιαίτερα, η μέρα ενάντια στην ενδοσχολική βία και κυρίως στην πρόληψή της.

Από το Υπουργείο Παιδείας πήγε έγγραφο σε όλα τα σχολεία, μερικές μέρες πριν, που ζητούσε να αφιερωθούν τουλάχιστον 2 διδακτικές ώρες γι αυτό το θέμα. Πρότεινε μάλιστα διάφορους τρόπους που θα μπορούσε να διαλέξει το κάθε σχολείο ή μπορούσε να κάνει ότι έκρινε καλύτερο. Λίγο πριν έστειλαν ακόμα ένα μήνυμα του υφυπουργού, που έπρεπε να διαβαστεί σε κάθε τάξη και να ακολουθήσει μικρή συζήτηση με τα παιδιά.
Φαίνεται ότι οι αρμόδιοι στο σχολείο μας έκριναν ότι δεν αξίζει να χαθούν 2 ώρες για κάτι τόσο ασήμαντο ή που δεν μας αφορά!!! Είναι δυνατόν να μην βλέπουν γύρω τους;

Δεν ξέρουν πόσο μεγάλο γίνεται αυτό το πρόβλημα τον τελευταίο καιρό, κυρίως στην Αθήνα; Οι ξυλοδαρμοί που έχουν γίνει και στο δικό μας σχολείο, "θεραπεύονται" μόνο με αποβολές; Τι πρέπει να γίνει για να ανησυχήσουμε;

Δυστυχώς κανένα σχολείο πια δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστο από την κρίση της ελληνικής κοινωνίας. Η ενδοσχολική βία, ο ρατσισμός απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό, αφορά και την γειτονιά μας και τα παιδιά μας, δυστυχώς. Ας μιλήσουμε λίγο μαζί τους κι εμείς και κυρίως οι δάσκαλοί τους και θα τρομάξουμε μ΄ αυτά που θα μας πουν! Μιλάω και σαν μητέρα και σαν εκπαιδευτικός. Δεν φαντάζεστε τι βλέπω καθημερινά κι από τις δύο αυτές θέσεις!
Με το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να κάνουμε ότι δεν μας αφορά, φοβάμαι ότι "θα θρηνήσουμε θύματα" και στο δικό μας σχολείο, όπως έχει ήδη γίνει σε τόσα άλλα!
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ!!!
Ελένη Χρυσοβέργη
Γονιός - εκπαιδευτικός