Κοντά
μισός αιώνας έχει περάσει από εκείνη
τη μέρα που επιβλήθηκε στη χώρα μας και
το λαός της η αμερικανοκίνητη δικτατορία
σαν απάντηση των πιο μαύρων τμημάτων
του πολιτικού συστήματος και της
ολιγαρχίας, σε ένα διογκούμενο λαϊκό
κίνημα που απαιτούσε δημοκρατία και
κοινωνική δικαιοσύνη.
Πολλές
οι σειρήνες της λήθης στον καιρό μας
που θα ήθελαν έναν λαό βουτηγμένο στη
φτώχεια και τα χρέη, γονατισμένο
από την ανάγκη, να μην έχει χρόνο να
θυμηθεί και να νιώσει τη συνέχεια της
ιστορίας. Να πάψει να αγωνίζεται για τα
αυτονόητα που χαρακτηρίζουν μια αξιοπρεπή
ζωή.
Δεν θα
τους κάνουμε τη χάρη. Κάθε σημάδι της
ιστορίας μας, είναι πολύτιμο υλικό
αυτογνωσίας. Για το λαό και κυρίως τη
νεολαία μας που δεν πρέπει ποτέ να
ξεχάσει: Τότε η χούντα των συνταγματαρχών,
οι ίντριγκες του παλατιού και οι μεγάλοι
προστάτες τους, οι Αμερικανοί. Τώρα
τα Μνημόνια της εξαθλίωσης και οι
δανειακές συμβάσεις της υποτέλειας με
την υπογραφή μιας γερμανοκρατούμενης
Ευρώπης.
Ένα
κοινό γνώρισμα: Η κατάλυση της εθνικής
ανεξαρτησίας. Και ένας αβίαστος συνειρμός:
Εάν τότε καταργήθηκε η Δημοκρατία,
σήμερα οδηγούμαστε σε μια «ολοκληρωτική
κοινοβουλευτική δημοκρατία», όπως
προειδοποίησε λίγο πριν πεθάνει ο Ζοζέ
Σαραμάγκου.
Και η χώρα
μας στο στόχαστρο. Δεν θα το ανεχτούμε.
Δεν θα αφήσουμε να περάσουν «επτά χρόνια»
για να ανατρέψουμε τις μνημονιακές
πολιτικές και τις κυβερνήσεις που τις
ασκούν στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου