Μη φοβάσαι, στήριξε όλη σου την ύπαρξη πάνω στην καρδιά μου.
Μέσα της, έθαψα το ρίγος του χειμώνα, μην νιώσεις την παγωνιά.
Στο κορμί μου έκρυψα τον βίαιο άνεμο για να μην ξεριζώσει τα όνειρα σου.
Άφησα ελεύθερη τη βροχή για να σου ψιθυρίζει τραγούδια μαγικά,
ενώ απελευθέρωσα το βλέμμα σου, για να παίζει με τα ηλιοτρόπια στα λιβάδια.
Μη φοβάσαι, θα είμαι πλάι σου, σαν τη ζωή και το θάνατο,
σαν το φως και το σκοτάδι, σαν το χθες και σαν το αύριο.
Σε όλη σου τη ζωή, η λατρεμένη σκιά σου θα είμαι.
Μη φοβάσαι κοριτσάκι μου, είμαι εδώ και για πάντα θα 'μαι...
Ακολούθησε το πεπρωμένο σου ανεβασμένη σε ολόλευκα άτια.
Συνόδευσε τον Πήγασο στο δικό σου Παράδεισο, στο άσπιλο μέλλον.
Σβήσε σαν αστραπή τα χρώματα του δειλινού και το σκούρο της νύχτας.
Βιάσου και αντάμωσε το όνειρο, εκεί, που ξέπνοο πεθαίνει το λυκόφως,
καθώς, αργά θα απλώνεται η λάμψη του ήλιου, που θα ζεσταίνει την ψυχή σου.
Μη φοβάσαι, θα είμαι πλάι σου, σαν τη ζωή και το θάνατο,
σαν το φως και το σκοτάδι, σαν το χθες και σαν το αύριο.
Σε όλη σου τη ζωή, η λατρεμένη σκιά σου θα είμαι.
Μη φοβάσαι κοριτσάκι μου, είμαι εδώ και για πάντα θα 'μαι...
Σ. Σωτηριάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου