… τελικά είμαι ένας αριθμός

Όλοι σήμερα, αύριο και μεθαύριο στην πλατεία Συντάγματος. Να τους δείξουμε ότι δεν μπορούν να παίζουν με τις ζωές μας...

Λίστες των υπό απόλυση καθηγητών... Βιάζονται οι άνθρωποι. Υλοποιούν ένα νομοσχέδιο που... ακόμη δεν έχει ψηφιστεί! Βρε, τι “εργατικοί” άνθρωποι!

15  Ιουλίου   1988 . Πανελλαδικές  εξετάσεις  μέσα  στο  κατακαλόκαιρο λόγω  της  απεργίας των καθηγητών που  έδιναν αγώνα για  καλύτερη  παιδεία. Μαθήτρια  της  τρίτης τάξης Λυκείου τότε και έδινα τον δικό  μου  αγώνα  για  εισαγωγή στην τριτοβάθμια  εκπαίδευση.

Η πρώτη λίστα της ζωής μου με  το  όνομά μου και τη  βαθμολογία: Άριστα .

Εισαγωγή  στο  τμήμα  της Νοσηλευτικής  του Πανεπιστημίου  Αθηνών. .. Ακολουθούν  τέσσερα  χρόνια  σπουδών με όνειρα κόπους δικούς μου και των γονιών  μου. Συνέχεια των σπουδών για την Παιδαγωγική  επάρκεια με το πτυχίο της ΣΕΛΕΤΕ.

Επόμενη λίστα με  το  όνομά  μου: διορισμός  στο  Ιπποκράτειο  Νοσοκομείο  Θεσσαλονίκης  μετά  από  προκήρυξη  για  τρεις  θέσεις νοσηλευτών  κατηγορίας ΠΕ  και   οι  αιτήσεις   μόλις  δύο. Παράνομο; Ακολουθούν  έξι  χρόνια  δουλειάς  στους θαλάμους  του  Νοσοκομείου δίπλα στα  άρρωστα   παιδιά. Χρόνια  γεμάτα  εμπειρίες,  δυνατά   συναισθήματα  και  κόπους. Αλλά  πάνω  από  όλα  ένιωθα  περήφανη  για  το  έργο  μου. Ένιωθα  λειτουργός,  ένιωθα  νοσηλεύτρια .

Ακολουθεί  προκήρυξη  για  διορισμούς  στην  εκπαίδευση. Η  επετηρίδα είχε φτάσει  στο όνομά μου. Παράνομο; Έτσι  βρίσκομαι στη λίστα των διορισθέντων εκπαιδευτικών σε οργανικά κενά στη  Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Λάρισας .

Μεγάλο το  άγχος και  η ευθύνη  αρχικά που σύντομα  όμως  έδωσαν τη  θέση τους στη  δράση  και  τη  δημιουργία.

Έτσι  αγάπησα το  σχολείο όπως είχα αγαπήσει το νοσοκομείο. Δέθηκα  με τους  μαθητές  μου  όπως  είχα  δεθεί  και  τους ασθενείς  μου. Για  άλλη  μια φορά ένιωθα  λειτουργός,  ένιωθα  καθηγήτρια

Μάιος   2013. Με   βρίσκει  επιστρατευμένη  καθηγήτρια στο βαθμολογικό  κέντρο για τις  Πανελλαδικές  εξετάσεις. Το  επιχείρημα: Πρώτα  ο  μαθητής .

Βέβαια δυο μήνες μετά η βίαιη  εξαφάνιση από  το  χάρτη  της εκπαίδευσης πολυπληθών  τομέων και  ειδικοτήτων περιμένει την  απάντηση του Υπουργείου για το  ποιος είναι προτεραιότητα στα σχέδιά τους.

15  Ιουλίου  2013.  Εικοσιπέντε  χρόνια ακριβώς μετά τις Πανελλαδικές μου είμαι πάλι σε  μια λίστα. Μαζί  με  2500 συναδέλφους  βλέπω το όνομά  μου στο διαδίκτυο μέχρι και το  ΑΦΜ  (μήπως είμαι φοροφυγάς;)  Αυτή ακριβώς τη μέρα η υπηρεσία θα κάνει εκκαθάριση του φακέλου και τέλος.

Τι  έκανα  λάθος;  Δεν ήμουν εργατική και υπεύθυνη νοσηλεύτρια;  Δεν έκανα καλά το  μάθημά μου; Δεν βοήθησα τους μαθητές  μου να μπούνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Μήπως τα 1200 ευρώ το μήνα για 19 χρόνια υπηρεσίας είναι η  αιτία  της  οικονομικής   κατάρρευσης της  χώρας;

Τι να πω στα παιδιά  μου;

Νιώθω   θύμα. Μαζί με τους 2500 συναδέλφους είμαστε η τροφή του Μινώταυρου. Όμως  το τέρας δεν χορταίνει. Θα  ακολουθήσουν κι άλλες θυσίες;

Διαβάζω στην ιστοσελίδα «αλφαβήτα» δηλώσεις  του  υπουργού για  εκπαιδευτικούς   που «βρέθηκαν» να στελεχώνουν τα  ΕΠΑΛ με στρεβλό και  νοθευμένο πλαίσιο. Προφανώς  εννοεί επετηρίδα  και  ΑΣΕΠ που  λειτουργούσαν τόσα χρόνια για τους  διορισμούς  ΟΛΩΝ   των  εκπαιδευτικών, σύμφωνα με  τους νόμους  του  κράτους. Την  ίδια στιγμή  μας διαγράφει πριν  ακόμη ψηφιστεί το νομοσχέδιο . Δηλαδή  χωρίς  νόμο. Έχουμε  δημοκρατία;

Πώς μπορεί να  πλεονάζουν 2500  εκπαιδευτικοί με σχολεία και  τάξεις που σφύζουν από  μαθητές;΄Τι  θα γίνει με  τους  μαθητές ;

Για τους  μαθητές μου:

Για τα παιδιά που περάσαμε μαζί αυτή τη χρονιά και σε λίγες μέρες θα δούμε τα ονόματά  τους στους επιτυχόντες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Βλέπετε  αυτά  τα  παιδιά «ενός  κατώτερου Θεού» στα ΕΠΑΛ μαζί με εμάς τους άχρηστους και πλεονάζοντες έγραψαν   «άριστα». Από 90 έως 100 στις  Πανελλαδικές  και  θα  μπούνε  στη  σχολή  της  προτίμησής τους .

Για το  Στέλιο, τη  Σοφία, τον  Άγγελο, την Ιωάννα,  τη Χριστίνα, τον Κώστα,  την  Κωνσταντίνα, την Αγγελίνα,  τον  Όθωνα,  τον  Άλκη:

Έχετε δύο  επιλογές. Ή αγωνίζεστε μαζί μας για δικαιοσύνη και παιδεία για  μέλλον και  όνειρα... Διαφορετικά σπουδάστε και φύγετε  μακριά. Η  Ελλάδα ως έχει τρώει τα παιδιά  της .

Δυστυχώς σας το λέω εγώ που νόμιζα πως ήμουν νοσηλεύτρια, νόμιζα  πως  ήμουν  η  καθηγήτριά  σας .

Τελικά για τη χώρα είμαι μία από 2500 καταζητούμενους… τελικά  είμαι  ένας αριθμός .

Αλλά όχι.

Για την οικογένειά μου, για  τους συγγενείς μου, τους φίλους μου, τους παλιούς μου  συμφοιτητές, τους συναδέλφους μου και τους μαθητές μου  είμαι  η

    ΕΥΘΥΜΙΑ   ΠΑΡΑΠΑΝΗΣΙΟΥ

    Καθηγήτρια   Νοσηλευτικής                                       

    …διαθέσιμη