Ένας
αστρονόμος είπε: Δάσκαλε, τι έχεις να
πεις για το Χρόνο;
Κι εκείνος
αποκρίθηκε:
Θα θέλατε να μετρήσετε
το χρόνο που είναι χωρίς μέτρα και
άμετρος. Θα θέλατε να προσαρμόσετε τη
διαγωγή σας, ακόμα και να κατευθύνετε
την πορεία της ψυχής σας, σύμφωνα με τις
ώρες και τις εποχές. Θα θέλατε να κάνετε
το χρόνο ένα ποταμάκι για να καθήσετε
στην όχθη του και να παρακολουθείτε το
κύλισμα του. Και μήπως δεν είναι ο Χρόνος
όπως είναι ή αγάπη, αδιαίρετος και χωρίς
ρυθμό;
Αλλά αν στη σκέψη
σας έχετε ανάγκη να μετράτε το χρόνο σε
εποχές, κάνετε κάθε εποχή να περιλαμβάνει
όλες τις άλλες εποχές, Και κάνετε το
σήμερα να αγκαλιάζει το παρελθόν με την
ανάμνηση και το μέλλον με τη λαχτάρα.
Ωστόσο, το άχρονο που είναι μέσα σας
εχει επίγνωση του άχρονου της ζωής.
Και ξέρει ότι το χθες δεν είναι τίποτα
περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα,
και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα.
Κι ότι αυτό
που τραγούδα και διαλογίζεται
μέσα σας κατοικεί ακόμα μέσα στα
όρια της πρώτης εκείνης στιγμής που
διασκόρπισε τα αστέρια στο διάστημα.
Ποιος ανάμεσά σας δε νιώθει ότι η δύναμή
του ν' αγαπά είναι απεριόριστη;
Αλλά και ποιος, ωστόσο, δεν αισθάνεται
ότι αυτή ή ίδια ή αγάπη, αν και
απεριόριστη, είναι αιχμαλωτισμένη μέσα
στο κέντρο της ύπαρξής του, και δεν πετά από
σκέψη αγάπης σε άλλη σκέψη αγάπης, ούτε
από πράξεις αγάπης σε άλλες πράξεις
αγάπης;
Και μήπως δεν είναι
ο χρόνος όπως η αγάπη, αδιαίρετος και
χωρίς ρυθμό; Αλλά, αν στη σκέψη σας έχετε
ανάγκη να μετράτε το χρόνο σε εποχές,
κάνετε κάθε εποχή να περιλαμβάνει όλες
τις άλλες εποχές. Και κάνετε το σήμερα
να αγκαλιάζει το παρελθόν με την ανάμνηση
και το μέλλον με τη λαχτάρα.
- by Αντικλείδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου