Μια κοινωνία παραιτημένη, επικίνδυνη για όλους μας...

Αν αναρωτιέστε ακόμα αν υπάρχει περίπτωση να αντιδράσει αυτή η κοινωνία ελάτε σε ένα σχολείο δευτεροβάθμιας τώρα που έχουν βγει τα -μαιμού-πλεονάσματα και όλοι λίγο πολύ ξέρουν ποιος θα απολυθεί.
Κανένας δεν τολμά να πει τη λέξη "απόλυση", σαν φαντάσματα γυρνάνε γύρω γύρω οι καθηγητές και ακούς "μα, κάπου θα μας πάνε" (στο ράφι με τα άχρηστα θα σε πάνε), "δεν μπορεί να απολύσουν", "θα μας στείλουν με μετάταξη σε άλλη δημόσια υπηρεσία", κάτι μικρές κραυγές οργής και μετά παραίτηση.
Και βέβαια, όσοι τη γλυτώσουν φέτος, δεν φαίνεται να έχουν καμία διάθεση να παλέψουν για να σώσουν τους άλλους. (μέχρι του χρόνου να ρθει η σειρά τους)Η ΟΛΜΕ έθαψε κάτω από τόνους μπάζων πολιτικαντισμού την σπίθα που ήταν έτοιμη και πιθανόν προκαλούσε και μια μορφή μαζικής κοινωνικής αντίδρασης.
Παραιτημένοι, σαν το τελικό στάδιο του καρκίνου οι περισσότεροι, απλά δεν αποδέχονται αυτό που ξέρουν βαθιά μέσα τους, το τέλος τους δλδ

Sofia Lampiki από το Facebook